Pesmu Marko Kraljević i Ljutica Bogdan Vuk Karadžić je čuo i zapisao od Tešana Podrugovića u Sremu 1815, i iste godine je objavio u Beču, u svojoj Pesnarici. Deset godina kasnije istu pesmu Gete je izbacio iz prvog izdanja knjige Volkslieder der Serben, zbirke Talvjinih prevoda srpskih narodnih pesama na nemački jezik, jer mu je bila glupa i „nedostojna Marka“. Ali četrdeset godina kasnije ista pesma se toliko dopala mladom Fridrihu Ničeu, da ju je ponovo prepevao na nemački. Kako je Niče prepevao i dopevao Marka?...